Het is groen dus het leeft

Hang uit die vlag en pink weg die traan.

De dag die je wist (of slechts hoopte, of zelfs dát niet...) dat zou komen is eindelijk hier.
Doel 1, 'koop een orchidee en houd deze een jaar in leven', is eindelijk óók bereikt. Na vele voorgangsters in het verleden, die stuk voor stuk na enkele weken het orchideeënloodje legden, heeft Desiree de eindstreep gehaald.

Het ging niet vanzelf, er moesten gedurende het jaar enige reanimaties en noodadviezen aan te pas komen, maar uiteindelijk heeft ze De Elementen (lees: hond, kat, mijn alles behalve groene vingers, het Spaanse graan én de orkaan) doorstaan.

Toegegeven; ze ziet er wel ietwat minder florissant uit dan een jaar geleden bij aankoop, maar ik leef in dit geval graag bij het motto 'Het is groen, dús het leeft'. 

Taart en bitterballen voor iedereen. Desiree de Orchidee is aliiiiiiiiiiiive!
Opstellen in rijen van drie voor de felicitaties alstublieft.

Nu, 3 juni 2014

Bij aankoop op 31-5-2013

Doel 1: Koop een orchidee en houd haar een jaar in leven
Nu: 1 jaar en 2,5 dag! BAM!

Mobielloos - update

Een paar dagen zonder mobiele telefoon werkt best verhelderend kan ik je melden. Je merkt al snel hoe vaak je er gebruik van maakte als het ineens niet meer 'mag'.
Ook wordt vrij snel duidelijk wat (en wie!) je wel en niet mist, hoe zeer je kennelijk gewend en gehecht was aan bijvoorbeeld even snel iets kunnen zeggen via Whatsapp. Idioot eigenlijk, het zijn maar drie dagen tenslotte, maar toch voelde het vrijdagavond om circa twee minuten voor twaalf alsof er iets heel belangrijks van me weggenomen zou gaan worden. Ik hoorde er in mijn hoofd nog nét geen dramatisch filmmuziekje bij. "Maar Miran, je kunt toch bellen dan ipv Whatsappen!?". Nee, ik heb geen vaste telefoonlijn thuis en mobiel bellen voelt toch als de uitdaging verliezen van 3 dagen mobielloos (ook al staat hij wel aan, zonder internetverbindingen, puur voor noodgevallen als er bv iets met mijn ouders zou zijn, dat ze mij wel kunnen bellen).
Facebooken kan ik via de computer doen als ik thuis ben, maar zonder mobiel merk je ineens dat je dat vaak voorál wilt als je NIET thuis bent. Oh en ik merk nu ook hoeveel foto's ik eigenlijk altijd overal van nam met mijn mobiel. "De parkiet doet iets lolligs, fuck, telefoonfoto mag niet, waar is nou toch die verdomde gewone grote camera, ah daar, oh, te laat, hij is alweer klaar met sinaasappels jongleren". (Bij wijze ván, dan...).

Puur praktische nadeeltjes ook al gemerkt, want toen ik gistermiddag met Baukje had afgesproken om half twee voor high tea in mijn eigen dorp kwam ik er na een poosje pas achter dat ze al binnen zat terwijl ik aan de overkant buiten aan het wachten was met mijn neus in de net gehaalde Allerhande (je moet wát, als je tijdens wachten niet even mobiel Facebook kunt checken). Dus ik heb haar niet langs zien lopen. Dan mis je je 'waar ben je'-berichtje. Ook bedacht ik vanmorgen dat ik best even bij de Rotterdamse marathon wilde gaan kijken en hoewel ik wist dat er diverse bekenden zouden zijn daar die ook gingen kijken, wist ik óók vrijwel direct dat ik daar helemaal niemand zou kunnen gaan vinden in die drukte zonder mobiel als je niets concreets hebt afgesproken. Grom. Verder nog een niet-kunnen-versturen-succeswens-per-Whatsapp opgelost met een kaart-in-brievenbus-gestopt. Stiekem best leuk.

Nog 30 uur mobielloos. Kennelijk heeft iemand me om 23.59 uur vrijdagavond nog iets geWhatsappt, precies terwijl ik alle internetverbindingen uit gooide, want er staat zo'n tekentje links bovenin dat ik een nieuw bericht heb terwijl dat alleen op dat moment er nog door kon komen. Arghhhhh.... Dank, daarvoor.

Disclaimer: bij het maken en plaatsen van deze post is geen mobiel te pas gekomen. D'uh!

EDIT: en klaar. Dat was na wat gewenning een stuk makkelijker dan ik dacht, lekker wel zelfs. Ik neem mij nu voor om wat minder mijn mobiel te gebruiken. Benieuwd hoe lang dat voornemen blijft staan...

Doel 22: Klaar! 

Drie dagen zonder mobiel

Doel 22, drie dagen zonder mobiel. Alleen bij de gedachte al bekruipt me een gevoel van lichte paniek. Nee, dat is gelogen, best een flínke paniek. Behoorlijk triest als je het mij vraagt en reden te meer om het eens te proberen. Pardon, dóen...

Gemiddeld kijken we 110 keer per dag op onze telefoon, las ik. Dat betekent dat je je telefoon tussen de 5 en 10 keer per uur pakt om je Whatsappjes te lezen, van alles op Facebook te plaatsen/liken/lezen, je e-mail te checken, daadwerkelijk te bellen en wat al niet meer.
Ik heb werkelijk geen benul of ik zo rond dat gemiddelde zit of er (ver?) boven, eerlijk gezegd. Het lijkt zo veel, 110 keer, maar ik denk als je het eens zou bijhouden op een gemiddelde dag dat je er zó aan zit.

Wanneer gaat het in, die drie dagen? Vanavond om 00.00 uur. Dus de mobielloze dagen worden zaterdag, zondag en maandag. Zonder overdrijven word ik bij het idee alleen al zenuwachtig. Zal het echt afkicken zijn? Zal het enorm meevallen? Zal het zelfs heerlijk zijn? Zal ik na drie dagen als herboren, bevrijd van het mobiele juk, jubelend door weilanden met klaprozen huppelen? (Of is het daar de tijd niet voor...?)

Eén praktisch probleem bij de uitvoering van doel 22...: ik heb geen vaste telefoonlijn thuis en ik wil absoluut bereikbaar blijven voor bijvoorbeeld mijn ouders en zus, voor als er écht iets is. Ik ga er van uit dat iedereen dat begrijpt en logisch vindt en ga dus 3G/Wifi etc. uit zetten en ga mijn familie melden dat ik in noodgevallen wel te bellen ben.
"Ja lekker Miran, hoe weten wij dan of je niet stiekem gewoon aan het Whatsappen bent??". Simpel; geloof me op mijn woord en zo niet, maak een screenshot als je me online ziet op Whatsapp of Facebookchat en maak me publiekelijk ten schande als faalhaas van het jaar. Geen gePhotoshopte fake-screenshots, wel eerlijk blijven, doe ik ook... ;-) Verder zie ik een aantal van jullie live dit weekend en zien mijn collega's me maandag, dus er is sociale mobielcontrole genoeg.

Ik zal proberen tussentijds een update te plaatsen als ik thuis ben, gewoon via de computer.
Dus even voor de duidelijkheid: als ik thuis ben kan ik gewoon op Facebook via de laptop. Dat ga ik ook weinig/niet doen, maar is bijvoorbeeld handig om die tussentijdse update te plaatsen. Het gaat in dit geval dus puur om het mobiele gedeelte. Een paar dagen helemáál zonder internet is ook een doel dat nog in de 101-lijst staat, maar eerst deze mobiele maar eens... Ik ben de komende dagen niet heel veel thuis, dus ik zal het mobiele checken best gaan missen. Voornamelijk het niet Whatsappen, dat wordt echt de grootste uitdaging.

Mocht je me dus tegenkomen de komende dagen en ik zit ietwat verwilderd en schuimbekkend wiebelend in een hoekje, weet je hoe het komt. Oh ja... voor ik het vergeet: morgenmiddag om half twee ga ik met Baukje haai-thiejen bij de Theeroos. Dan weten jullie dat, want ik kan het morgen niet met een kekke gefilterde foto en tags op Facebook slingeren.

Nog zeven uur tot de drie dagen ingaan. Nog zeven uur voor mobiele likes, foonpics van Biet, liefdesverklaringen via Whatsapp, YouTubeliedjes in bad etcetera. VLUG, APP NOG EVEN IETS LEUKS, NU KAN HET NOG!

Oh kak, poep, shit. Mijn telefoon is ook mijn wekker....

Doel 22: drie dagen zonder mobiel
Nu: volgens mij heb ik al koorts en het is nog niet eens begonnen

Tien keer popcorn

Voor doel 49 moet ik tien keer naar de bioscoop. Makkie, zou je zeggen, maar toch komt het er minder vaak van dan ik zou willen. Tegenwoordig kijk je een film zo gemakkelijk thuis... Maar naar de bioscoop gaan is léuk, dus in de afgelopen week twee keer geweest!

Dinsdag 1 april ging ik met Baukje en een niet nader te benoemen meneer ("ik ben niet van de wijvenfilms") die toch enigszins vreesde voor zijn reputatie (hoi Henk) naar Hartenstraat. Nadat we beloofd hadden eerst bij Shabu te gaan eten en hem op het hart gedrukt hadden dat Georgina V. ook in de film te zien zou zijn, ging hij schoorvoetend mee. In de zaal liet hij nog even weten door drie subtiel opgestoken vingers dat er verdómd weinig mannen aanwezig waren verder, maar hij heeft zich er dapper doorheen geslagen...
De muziek in de film was meer dan prima, het verhaal zelf was flinterdun en voorspelbaar. Iets met internetdaten, een schattige dochter en een hysterische stalker, dan heb je alles wel. Maar fijne soundtrack!

Gisteravond waren we met mijn werk uitgenodigd bij de première van de Toen Was Geluk Heel Gewoon film. Opgedoft en afgestoft togen wij naar Pathé Schouwburgplein in Rotterdam, alwaar de rode loper al klaar lag en de fotografen klaar stonden.
Na de ontvangst met drankjes gingen we de zaal in, waar de cast van de film uiteraard ook aanwezig was. De film was heerlijk gemoedelijk, mooi gemaakt (ik heb niet één foutje kunnen ontdekken bij de buitenscènes qua 'vroeger', geen verkeerde nummerborden in de verte, niets!) en het was heel leuk om de TWG-karakters nu eens buiten het zo gewende decor te zien van de serie. Halverwege de film ging er een krat (!!) vol losse popcorn door de zaal, waar iedereen in mocht graaien. Het doorgeven daarvan ging ergens op de dertiende rij van boven íets te nonchalant, waardoor we bij het verlaten van de zaal stuitten op een berg popcorn op de grond en enkele ietwat beschaamde heren.
Ik hoop dat de film een succes wordt in de bioscopen, dat zou zeer verdiend zijn.

Doel 49: ga 10x naar de bioscoop
Nu: Hartenstraat en Toen Was Geluk

Eerste Hulp Bij Orchideeën

Jongens, dat valt nog niet mee hoor, zo'n orchidee in leven houden. Dacht ik van de week dat ik nog maar een weekje of twee hoefde tot het heugelijke moment dat Desiree de Orchidee haar eerste verjaardag viert (waarmee ik dus Doel 1 haal), blijk ik haar pas op 31 mei te hebben geadopteerd...

Uitgerekend nu gaat ze moeilijk lopen doen. Pruilen, zeuren, zaniken, het hoofd laten hangen. Dat alles terwijl ik haar toch uitstékend verwaarloos. Typisch vrouw. Helemaal onderaan de plant zit nog één takje met blommen, de bladeren zijn nog groen maar ietwat slapjes en de rest bestaat uit DSFKAB (dorre stengels formerly known as bloemtakken).

Ik ga het niet laten gebeuren dat ze het op gaat geven terwijl de eindstreep in zicht is, dus de EHBO-post op het aanrecht werd ingericht en de jengelorchidee mocht even poedelen met speciale orchideeën-badolie. Beetje bemoedigend en liefdevol toegesproken - "nu stoppen met piepen, wicht!"- en nu maar hopen dat ze die laatste weken vol gaat maken. Anders kan ik weer helemaal opnieuw gaan beginnen....

(Zou ik die reeds overleden gedeeltes af moeten knippen??)

Het veeleisend wicht in kwestie in de jacuzzi.

Doel 1: Koop een orchidee en houd haar een jaar in leven

Nu: nog 54 dagen en lichte paniek

The final bubbels!

Gisteren was ik met een paar héél leuke dames een middagje bij Dierenthuis in Almere, een prachtig thuis voor uitgeprocedeerde asielzoekers met vier (en soms wat minder...) poten, waar ze voor altijd mogen blijven en nooit meer te maken krijgen met kleine hokjes en tralies. Waar ze heerlijke ruimtes en bedden hebben om het zo huiselijk mogelijk te maken en waar ze vrij naar buiten mogen om rond te struinen op hun geweldig mooie terrein. Dierenhemel op aarde voor oude beestjes die via het asiel geen huis meer konden vinden, honden en katten die niet het mooiste uiterlijk hebben, dieren waar één of meer onderdelen aan missen of wellicht een piepklein karakterkronkeltje hebben (maar hebben we dat niet allemáál...?) en daardoor slecht te plaatsen zijn. Hun lange rottige weg eindigt bij Dierenthuis met een gouden mandje.

We kwamen uiteraard niet met lege handen, hadden auto's vol spullen van het verlanglijstje van Dierenthuis mee en hebben lekker met de honden, katten en paarden geknuffeld. Renske was ook nog zo lief om een deel van haar gekregen bruiloftsgeld in een envelop te schenken aan Dierenthuis!
Echt de moeite om daar ook eens heen te gaan. Je kunt je eigen kat of hond op afstand adopteren en de betreffende viervoeter daar dan gaan opzoeken en wat leuks of lekkers brengen. Je gaat er met een heel fijn gevoel weer weg, omdat je weet dat de dieren het daar heel goed hebben.

Toen we weer buiten het hek stonden na afloop wilde Renske wel helpen bij de allerlaatste bellenblaaslocatie om doel 9 vol te maken. Met deze bubbels in Almere zijn de 20 benodigde plaatsen gehaald! Bíjna jammer, dus ik houd voorlopig de buisjes sop nog even bij me voor mogelijke ontwenningsverschijnselen.

Ingrid, Esther, Laura, Renske, Inge, andere Ingrid en Angela, bedankt voor een heel leuke middag en Renske bedankt voor je hartstochtelijk geblazen bellen. Je ziet dat toch hè... dat er veel enthousiasme aan te pas kwam. Dan krijg je de mooiste exemplaren de lucht in!

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden - KLAAR!

Nu: 20-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp, Noordwijkerhout, Delft, Schipluiden, Bergschenhoek, Oss, Maastricht en Almere)

OMGWTFBBQ

Dames en heren, u bent getuige van een historisch moment.
Drumroll....
MIJN OVEN DOET HET WEER!

Neem uw tijd, pink gerust een traantje weg.
Ja, gaat het weer?

Na jarenlang gekloot met ophangende IKEA-dames en onwetende Whirlpool-mannen is het dan toch zover gekomen. Gisteravond het fornuis met oven naar voren getrokken - je weet nooit wat voor genants er achter/onder vandaan komt anders als de monteur komt - en alles dat in de weg kon staan aan de kant gezet. Dus dat ging een makkie worden voor die meneer vandaag. Dacht ik...

De monteur had nou nét het onderdeel dat kapot was niet mee. Want ja, als er een klant al honderddertig keer gebeld heeft dat de timerknop het niet meer doet, dan neem je uitgerekend dat ding niet mee natuurlijk. Logisch. "Kunt u hem dan niet zo maken dat ik hem weer aan en uit kan zetten, maar dat alleen de timer het niet meer doet?'. Nou dat kon wel, maar dat mocht hij niet.
Hij zag mijn gezicht op onweer gaan staan en ging zenuwachtig staan bellen. Na het telefoontje gooide hij zijn laptop open op het aanrecht en sprak de geruststellende woorden 'Die timer staat in bestelling, voor meerdere mensen, maar die bestelling staat er al maanden, voor week 3 van volgend jaar, dus ik geloof niet dat die nog gaan komen...'. Ik liet hem een link online zien waar die dingen bij een andere firma te bestellen zijn. Hij vond dat 'een goede tip voor Whirlpool om ze dan daar ook maar te gaan bestellen'....
Daarna informeerde ik of ik dan helemaal voor niets vandaag had zitten wachten en of ik dan de volgende keer dat hij kwam toch zeker niet weer voorrijkosten (à € 107,80) zou moeten hoeven betalen en dat ik er inmiddels toch echt heel erg klaar mee was. Ik had toch zeker niet voor niets afbakbroodjes en pizza gekocht? Dat ding moet aan, AAN, HOOR JE!?! Nou ja zo zei ik het niet, daar ben ik dan weer te schijterig voor, maar ik dacht het, dat telt ook.

Uiteindelijk heeft hij in een seconde of 50 alsnog de oven zó doorgelust dat ie het nu gewoon weer doet, ik kan hem aan en uit zetten met de temperatuur- en menuknop en die timer mogen ze ergens stoppen waar de zon niet schijnt.

Cheesecakes, ovenschotels, pizza's, kalkoenen, afbakbroodjes, shortbread, cake, ik ben er helemaal klaar voor. Ik voel dat er ergens diep van binnen een Stepford Wife in mij schuilt. Ik ga een bloemenjurk kopen, mijn haar föhnen en lippenstift op doen. Dahag!

PS... mijn orchidee doet het ook nog steeds!

Doel 56: Laat oven maken of koop een nieuwe
CHECK!